E-samochody z 1983 r.

Prezentowany jest zielony Golf 1 CityStromer. W czasie, gdy program był realizowany, miał zaledwie dwa lata. Tylko 25 egzemplarzy tego modelu zostało zmontowanych przez VW. Samochód z czterema siedzeniami ważył niewiarygodne 1,5 tony, bez pasażerów. Ciężar wynikał między innymi z ciężkich akumulatorów ołowiowych potrzebnych do przechowywania energii elektrycznej. Pojazd był ładowany z gniazdka 220 V, które w ciągu dwunastu godzin mogło go ponownie naładować do pełna. Udawało się nim przejechać 60 kilometrów dziennie, co wystarczyło na dojazd do pracy i nie mniej niż cała gama różnych hybryd plug-in w dzisiejszych czasach.

W filmie prezenter demonstruje nowy samochód z futurystyczną e-technologią kierowcy cysterny, któremu właśnie skończyło się paliwo. Na koniec Lustig mówi: "Jeśli będziemy kontynuować badania, w końcu będziemy w stanie zastąpić benzynowe śmierdziele samochodami elektrycznymi". Teraz wiemy, jak długo to trwało: nawet prawie 30 lat później ładowanie e-samochodów nadal jest dla wielu przygodą, ale zasięg znacznie się poprawił: e-VW może teraz przejechać do 550 kilometrów, a Tesla do 580 kilometrów. Niestety, koncerny naftowe nie były w ogóle zainteresowane samochodami elektrycznymi, a producenci pojazdów po prostu zbyt długo zwlekali, zanim naprawdę przyjęli tę technologię i konsekwentnie pracowali nad dalszym rozwojem samochodów elektrycznych. Gdyby tak zrobili, problem braku stacji ładowania z pewnością zostałby już rozwiązany, VW byłby liderem rynku, a strefy ekologiczne nie byłyby w ogóle potrzebne.

Pod koniec krótkiego filmu Peter Lustig jest bardzo pomocny i zabiera kierowcę diesla do następnej stacji benzynowej. Chwileczkę, eko facet pomaga śmierdzącemu dieslowi, żeby mógł kupić nowe paliwo? Trudno sobie wyobrazić tyle uczynności między sobą w dzisiejszych czasach.

Cały klip filmowy z programu "Löwenzahn" można obejrzeć tutaj: https://youtu.be/DaYEgcqyTjM