Strefa ekologiczna to określony obszar w mieście lub regionie, który jest chroniony przepisami i ograniczeniami w celu poprawy jakości powietrza. Strefy te są zwykle ustanawiane w celu ograniczenia emisji zanieczyszczeń, takich jak tlenki azotu i cząstki stałe, które są odpowiedzialne za złą jakość powietrza w wielu miastach.

W tych strefach obowiązują określone zasady dostępu pojazdów w oparciu o ich emisję. Może to obejmować wprowadzenie zakazów jazdy dla niektórych typów pojazdów, takich jak starsze pojazdy z silnikiem diesla, lub obowiązek stworzenia ekologicznego oznakowania dla pojazdów. Ta etykieta, którą należy umieścić na pojeździe, potwierdza, że pojazd spełnia obowiązujące przepisy dotyczące emisji spalin i w związku z tym jest uprawniony do jazdy w strefie ekologicznej.

Wprowadzenie stref niskiej emisji doprowadziło do znacznej poprawy jakości powietrza w wielu miastach. Zaobserwowano, że w tych strefach zmniejszono emisję tlenków azotu i pyłów zawieszonych, co wpłynęło na poprawę zdrowia mieszkańców. Zmniejszyła się również liczba chorób układu oddechowego oraz chorób układu krążenia.

Jednak nie tylko samo wprowadzenie stref ekologicznych może doprowadzić do poprawy jakości powietrza. Konieczne jest podjęcie dalszych środków w celu ogólnego zmniejszenia emisji. Obejmuje to na przykład promowanie mobilności elektrycznej, zwiększanie efektywności energetycznej i tworzenie alternatywnych środków transportu, takich jak rowery i transport publiczny.

Strefy ekologiczne są ważnym narzędziem poprawy jakości powietrza w miastach i regionach oraz zmniejszenia wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie mieszkańców. Są one stosowane w wielu krajach europejskich i wykazano, że mają pozytywny wpływ na jakość powietrza.

Strefy ekologiczne znane są również w innych krajach jako Environmental Zones, Clean Air Zones (Anglia), Miljøzone (Dania), Miljözon (Szwecja), Lavutslippssone (Norwegia), Alacsony Kibocsátási Övezet (Węgry), Zona ambientale (Włochy), Umweltzonen (Niemcy), Milieuzones (Holandia), ZFE - Zone à Faibles Émissions (Francja) i Lage-emissiezone (Belgia), ZBE - Zona de baixes emissiones (Hiszpania).

Strefa zimowa: Istnieją strefy środowiskowe, które są aktywne tylko sezonowo lub mają bardziej restrykcyjne zasady w określonych miesiącach. Oznacza to, że strefy te są aktywne np. od 15 września do 15 kwietnia następnego roku. Poza tym okresem nie ma lub są mniej restrykcyjne ograniczenia w prowadzeniu pojazdów i można jeździć swobodnie. Jednym z krajów o wielu strefach zimowych są Włochy. 

ZPA (francuski: Zone de Protection de l'Air) to obszar ustanowiony przez rząd w celu poprawy jakości powietrza i zmniejszenia wpływu zanieczyszczeń powietrza na zdrowie publiczne. Strefy te są zwykle ustanawiane na obszarach miejskich lub w pobliżu dużych zakładów przemysłowych lub elektrowni, które są uważane za głównych emitentów zanieczyszczeń powietrza. Strefy ochrony powietrza istnieją w różnych krajach o różnej charakterystyce i nazywane są również strefami antysmogowymi.

Strefy ZPA nie obowiązują na stałe, a są aktywne tylko podczas złej pogody i przy dużym zanieczyszczeniu powietrza. W strefach ZPA obowiązują surowsze zasady dotyczące emisji z zakładów przemysłowych, elektrowni i innych dużych emitorów zanieczyszczeń powietrza, takich jak ruch drogowy. 
Przepisy te mają na celu zmniejszenie emisji zanieczyszczeń, takich jak tlenki azotu i cząstki stałe, które są odpowiedzialne za złą jakość powietrza w wielu miastach. Zanieczyszczenia te mogą wpływać na zdrowie, zwłaszcza na układ oddechowy i płuca, a nawet prowadzić do śmiertelnych chorób układu krążenia. 

Rząd regularnie monitoruje i dokonuje przeglądu jakości powietrza w strefach ZPA i w razie potrzeby podejmuje dalsze działania w celu ograniczenia emisji i poprawy jakości powietrza. Może to obejmować szeroko zakrojone zakazy dotyczące niektórych pojazdów, odznaki ekologiczne i/lub normy Euro.