Hoe zonlicht en CO2 kunnen worden omgezet in duurzame brandstof

Het proces dat in de studie wordt beschreven is gebaseerd op fotokatalyse. Bij dit proces wordt zonlicht gebruikt om chemische reacties op gang te brengen. De onderzoekers ontwikkelden een materiaal gemaakt van koperatomen gebonden aan nanokristallijn koolstofnitride. De elektronen van het koolstofnitride worden geactiveerd door zonlicht en kunnen vrij bewegen. Deze elektronen bewegen vervolgens in de richting van CO2 en maken zo de omzetting van CO2 in methanol mogelijk. De koperatomen fungeren als katalysator.

Maar hoe verschilt dit proces van eerdere methoden? Volgens de onderzoekers zijn er twee belangrijke dingen: efficiëntie en selectiviteit. Conventionele methoden om CO2 om te zetten in bruikbare producten waren noch bijzonder efficiënt noch selectief. Met het nieuwe materiaal en koperatomen als katalysator kunnen de onderzoekers de reactie zo sturen dat er voornamelijk methanol en minder bijproducten worden geproduceerd.

Een ander voordeel is het gebruik van hernieuwbare energiebronnen. In plaats van fossiele brandstoffen maakt het proces gebruik van zonlicht. Dus is dit een duurzame, milieuvriendelijke aanpak om brandstoffen en andere chemische verbindingen te produceren uit CO2?

 Hoewel de onderzoekers benadrukken dat hun proces efficiënter en selectiever is dan conventionele methoden, ontbreekt het aan concrete cijfers en gegevens om deze beweringen te staven. Hoe wordt deze "efficiëntie" precies gedefinieerd? En hoe hoog is de werkelijke opbrengst van methanol in vergelijking met andere bijproducten? De productie van het materiaal uit koperatomen en nanokristallijn koolstofnitride zelf kost grondstoffen en energie. Is het echt duurzaam als je naar de hele productieketen kijkt?