Methanol: alternatief voor de accu?
De auto-industrie is wanhopig op zoek naar oplossingen voor de actieradius en het snel opladen van e-auto's. Een start-up werkt aan een brandstofcel die wordt aangedreven door methanol - en heeft de problemen met de actieradius en het oplaadproces opgelost. Is methanol een dwaasheid van een knutselaar of de brandstof van de toekomst?
Elektrische auto's op batterijen zouden de toekomst van het autorijden moeten zijn. Maar iedereen die ooit in een elektrische auto heeft gereden over langere afstanden kent de problemen met actieradius en opladen. De actieradius is vaak minder dan beloofd en je moet verrassend snel naar het volgende oplaadstation, maar deze zijn ofwel moeilijk te vinden, incompatibel met het voertuig of het duurt een kleine eeuwigheid om het voertuig op te laden.
De uitvinder en oprichter van de start-up, Roland Gumpert, een voormalig ingenieur bij Audi, vertrouwt daarom op methanol-brandstofceltechnologie. Een voertuig met deze aandrijving functioneert uiteindelijk hetzelfde als een auto op waterstof, behalve dat het geen waterstof tankt, maar het zelf produceert uit methanol. Methanol kan in zeer korte tijd worden getankt, vergelijkbaar met benzine en diesel. Vervolgens wordt het tijdens het rijden omgezet in waterstof en CO2. De waterstof wordt op zijn beurt omgezet in elektriciteit voor de accu en water, net als in een waterstofauto.
Het grote voordeel van de methanolaandrijving is de geografische onafhankelijkheid. Door simpelweg methanol te transporteren, vergelijkbaar met diesel en benzine, kan de brandstof worden geproduceerd waar voldoende groene stroom beschikbaar is en vervolgens worden getransporteerd naar die delen van de wereld waar in de nabije toekomst geen landelijke oplaadinfrastructuur zal zijn, bijvoorbeeld ook delen van Azië, Afrika en Zuid-Amerika. De methanolaandrijving heeft daarom de potentie om klimaatvriendelijke elektrische voertuigen mogelijk te maken in grote delen van de wereld, in tegenstelling tot elektrische auto's op batterijen of waterstofvoertuigen.
Het probleem is dat de productie van methanol nog steeds duur is en veel elektriciteit verbruikt. Als voor de productie bijvoorbeeld aardgas wordt gebruikt, ontstaat er zogenaamd grijs methaan. Dit is emissievrij tijdens het rijden, maar niet tijdens de productie. Het aardgas verbruikt fossiele grondstoffen waarvan de CO2 vervolgens vrijkomt in de atmosfeer. De CO2 zou dus eerst uit de lucht gehaald moeten worden tijdens de productie van methaan, zodat het daarna weer in de atmosfeer gebracht kan worden zonder dat de CO2 in de lucht toeneemt. Daarnaast zou bijvoorbeeld zonne-energie gebruikt moeten worden om het methaan te produceren. Dit zou het mogelijk maken om groen methaan te produceren, dat in feite klimaatneutraal is. Hoewel dit nu nog veel te duur is, zou het in de toekomst algemeen mogelijk kunnen zijn.
Ondernemer Gumpert geeft de actieradius van de methaanvoertuigen op als 800 kilometer en meer. Hij pronkt trots met zijn omgebouwde sportwagen. Maar binnenin sluimert een grote lithium-ion batterij met een capaciteit van 70 kilowattuur. De productie van deze accu's is ook nauwelijks duurzaam. Maar methanoltechnologie heeft een plaats in een Smart, een sportwagen en zelfs in een vrachtwagen en zou in de toekomst wel eens voet aan de grond kunnen krijgen in de e-automarkt. Op dit moment lijken de industrie en politici zich echter te veel te richten op voertuigen die alleen op batterijen rijden. In elk geval heeft minister van Transport Andreas Scheuer (CSU) financiering door Gumpert geweigerd.
Desondanks laat de start-up zien dat we nog ver verwijderd zijn van het einde van alternatieve aandrijvingen en geeft het hoop voor de groene mobiliteit van morgen.