Dwutlenek siarki (SO2)
Dwutlenek siarki jest bezbarwnym gazem o ostrym zapachu. W wysokich stężeniach jest bardzo szkodliwy dla ludzi, flory i fauny. Na szczęście jednak emisje dwutlenku siarki stale maleją.
Dwutlenek siarki jest uwalniany podczas spalania paliw kopalnych, takich jak ropa naftowa i węgiel. Działa drażniąco na błony śluzowe i dlatego może być przyczyną problemów z oczami i układem oddechowym. Cząstki te przyczyniają się również do powstawania drobnego pyłu. Wartość dopuszczalna dla dwutlenku siarki wynosi 350 mikrogramów na metr sześcienny powietrza na godzinę. Wartość ta może być przekroczona nie więcej niż 24 razy w roku. Dzienna wartość 125 mikrogramów na metr sześcienny powietrza może być przekroczona nie więcej niż trzy razy w roku.
Jednakże stężenie dwutlenku siarki w Niemczech spadło obecnie do takiego stopnia, że wartości graniczne są przestrzegane i substancja ta prawie nie stanowi zagrożenia dla zdrowia ludzkiego w tym kraju. Natomiast dwutlenek siarki brał udział w zakwaszaniu gleb. W związku ze spadkiem od początku lat 90-tych, obecnie to azot jest w dużej mierze odpowiedzialny za ten stan rzeczy.
Obecnie to głównie ruch żeglugowy emituje największe ilości dwutlenku siarki. Dla statków pływających po Morzu Północnym i Bałtyckim wartość graniczna dla siarki w paliwie w niektórych strefach przybrzeżnych wynosi zaledwie 0,1 procent. W innych strefach tych wód limit ten jest nieco wyższy i wynosi 0,5 procent. Jednak statki, które nie mogą przestrzegać tych wartości, mają możliwość oczyszczania swoich gazów spalinowych i wypłukiwania dwutlenku siarki. Na dużą skalę przeprowadza się również tzw. odsiarczanie spalin.
Badanie przeprowadzone przez organizację pozarządową Transport & Environment pokazuje, jak duży jest udział emisji siarki z żeglugi: w 2017 r. same tylko statki wycieczkowe firmy żeglugowej Carnival wyemitowały tyle dwutlenku siarki, co wszystkie 260 milionów samochodów osobowych w Europie razem wziętych. Stanowi to szczególny problem w dużych portach, ponieważ dwutlenek siarki sprzyja powstawaniu drobnego pyłu. Do tego dochodzi kondensacja powietrza stymulowana przez dwutlenek siarki i tlenek azotu. Sprzyja to tworzeniu się chmur i utrudnia usuwanie zanieczyszczeń nad portami. Nic więc dziwnego, że wprowadzenie stref środowiskowych również na terenach portowych jest dla wielu tylko kwestią czasu.