De klimaatcrisis, een van de grootste uitdagingen van onze tijd, wordt steeds tastbaarder en de gevolgen steeds duidelijker. Paradoxaal genoeg is een van de belangrijkste oorzaken van de alarmerende stijging van de CO2-uitstoot het gebrek aan water. Dit leidt tot een droge bodem, die op zijn beurt meer deeltjes produceert en het ontstaan van nieuwe milieuzones bevordert.
Volgens het Internationaal Energieagentschap (IEA) bereikte de CO2-uitstoot van de energiesector in 2023 een recordhoogte van 37,4 miljard ton. Deze stijging van 1,1 procent ten opzichte van het voorgaande jaar is deels te wijten aan extreme droogte en minder neerslag in landen als de VS en China. Door watertekorten kon de waterkrachtcapaciteit niet volledig worden benut, waardoor het gebrek aan elektriciteit moest worden gecompenseerd met fossiele brandstoffen.
De verhoogde CO2-uitstoot en de daarmee gepaard gaande uitdroging van de bodem hebben een ernstige impact op het milieu. Vooral droge gebieden, die steeds meer onder druk komen te staan door de klimaatverandering, worden hierdoor getroffen. Er dreigen nog meer droogtes en watertekorten, die op hun beurt de CO2-uitstoot opdrijven.
Het uitdrogen van de bodem leidt ook tot een toename van fijnstof. Bij droge bodems komen meer stof en verontreinigende stoffen vrij, die een negatieve invloed hebben op de luchtkwaliteit. Als de grenswaarden worden overschreden, is het meest waarschijnlijke gevolg de instelling van nieuwe milieuzones en rijverboden.
In steden en stedelijke centra kan dit betekenen dat er nieuwe milieuzones moeten worden ingevoerd. Het toegenomen elektriciteitsverbruik voor airconditioningsystemen en de bijbehorende CO2-uitstoot zal de situatie ook verergeren.
In het algemeen is het duidelijk dat watertekorten en hun invloed op de vochtigheid van de bodem een belangrijke rol spelen bij het verergeren van de klimaatcrisis. Ze leiden niet alleen tot een toename van de CO2-uitstoot, maar ook tot het ontstaan van nieuwe milieuzones.